kiedy pędzi świat

wieczorami patrząc sobie w oczy
układamy ciała w modlitwie
napełniasz biodra jak kieliszki winem
dłońmi swymi
zdzierasz kolejne warstwy
trosk
ciskając w kąt jak niepotrzebne
ubranie
płaczemy ze szczęścia
z podniecenia wbijamy w siebie paznokcie przez sen
mruczymy jak koty
z rana popijamy espresso
czytamy w tajmsie że ktoś
się powiesił zatrzymał się komuś świat
kiedy nam znowu pędzi
ciasno splatamy dłonie

"trzymaj się mocno nie możemy się teraz zgubić mała..."

szepczesz

Sylwia Pryga