To nie twój świat

Więc znowu piszę, bo chcę wierzyć
że nigdy tego nie przeczytasz.
A ja sumienie uspokoję
gdy o refleksje mnie zapytasz

Jestem bo w głębi duszy czuję
ciepło i radość pustych miejsc.
Owe wypełnisz gdy zrozumiesz
że razem nie możemy biec.

Plażą łąkami skąpiąc słowa
w wyziewach wiecznych morskich fal.
Nie pozwolimy siebie pokonać
gdy odnajdziemy przyjazny ląd.

Do Ciebie piszę i rozmyślam
nad złożonością naszych wad
Gdy narodziny są miłością
a śmierć koroną owych skarg.