Bliscy
Wesoły, tyle razy pomagałem, tyle wątpliwości rozwiałem, tyle razy głowy ze smutków wyrywałem.
Nie pytałem, nie wyśmiałem, nie zostawiłem.
Życie się zemściło smutek na mnie spuściło.
Zostałem sam bez niczego.
Autor
29 December 2013, 10:46
Dobro zwykle musi przejść znacznie dłużsą drogę,by po otchłani smutku i tysiącu lat czekania zaistnieć.Dostaje się wówczas ukochanie nasze w prezencie na chwilę, żeby zaskamować słodyczy wspólnych popołudni i wieczorów, poranków z jajecznicą i sokiem pomarańczowym. Po latach czekania, kiedy już srebrnie włos lśni, dostaje się tydzień lub dwa szczęścia... a zaraz potem wyrok i pożegnalne słowa... najszczęśliwsze 10 dni dni w moim życiu to te z Tobą, nim umarłem...
Niech wróci Twoje ukochanie darem w czas i na dłużej, niż drgnienie powieki...
L.T.