Wejdź proszę, zapraszam!
Bagaż zostaw za drzwiami.
Tutaj wstępu nie mają
problemy z depresjami.

Odetchnij rześkim powietrzem,
oczyść swą duszę i ciało,
uwolnij piękne myśli
- pożyczę, jeśli masz mało.

Zanurz się w lustrze jeziora,
skradnij okiem głębię zieleni,
posłuchaj rozmów natury,
nazbieraj słonecznych promieni.

Zmyj resztki pesymizmu
pod strumieniem spadającej wody.
Od wartkiego nurtu odbierz
wolność życia i pełnię swobody.

Zanim włosy i suknia wyschnie,
nie będzie już czym się smucić.
Drzwi otwarte pozostaną,
zawsze możesz ponownie wrócić.

I nie szukaj przy wyjściu bagażu,
on rozpuścił się w kolorach tęczy.
Nałóż tylko wianek na głowę,
idź i zarażaj sercem dźwięcznym.