Wędrując po niebie widzi gwiazd miliony Piękną konstelacją księżyc zachwycony Gwiazdy zaś migają i lśnią tak przecudnie Mrugając do niego czarują go złudnie Blaskiem swoim wabią.jego oczy cieszą W piękne gwiazdozbiory roześmiane lecą Cóż ma księżyc z tego że są tak urocze Nie jest sam na niebie w takie ciemne noce Cieszy się ich blaskiem chodząc drogą mleczną Znajduje dla gwiazdek orbitę bezpieczną By się nie zgubiły na bezkresnym niebie Gdyby jakąś stracił obwiniał by siebie I tak już od wieków noc piękną się staje Gdy księżyc z gwiazdkami swój urok nam daje.
Agnieszko uwielbiam gwiezdne noce są takie romantyczne tyklo marzyć, Twój wiersz spowodował że zatrzymałam się i poczułam jak w pięknej baśni . Pozdrawiam:))
W sierpniową noc gdzie gwiazd najwięcej i najpiękniej zdobią niebo w towarzystwie księżyca właśnie z Twoim wierszem wybrałabym się na spacer Aguś...na romantyczny spacer...cudnie rymujesz...prześliczny wiersz...pozdrawiam życząc cudnych snów:)