Taniec chocholi

Wchodzi wypięta
Sztywna acz gibka
Palce u stóp prostuje
Spojrzenie w bok rzuciła
-Tancerka –sprężyna

Krąg w koło obeszła
Tak arenę zbadała
Potem podbiega na środek
Opadła i legła
- W podłodze zamarła

Wstaje wolno
Tak jakby z trudem
Dłonie błagalnie podnosi
I siła w nią nagle wstępuje
-Oto wołanie do czynu

Ruszyła obrotem
Rękoma promień rysuje
Kark ku górze wygięła
By upaść ponownie
- I podnieść zwycięsko z popiołów

Obiega - i woła do czynu
Kobieta na wpoły szalona
Gestem sztandar unosi
Mieszają się myśli
- To ta ? Co wszystkich pokona

Obraca wciąż szybciej
Powietrze i mężczyzn porywa
Ta postać niewielka
Źródło żywiołu wszelkiego
-Wir uczyniła

Wtem wszystko się zmienia
W tym ścisku pręży się siła
I krew do oczu nachodzi
Wola i dzieło się budzi !
-I….. nagle przerwała? ………

Cisza ……….

- Opadła kurtyna