w zwyczajnym mieście
zwyczajne łzy
rozrzucasz w krople deszczu

jak kryształ czyste
nasze sny
unoszą się w powietrzu

gdy jesteś tu
wiatr szepcze znów
i widzę błękit w lustrze

potykam się
o własny ślad
bo byłem już w tym jutrze