Znikam
w zamglonej
przestrzeni
utkwił
stęskniony wzrok
drzewa opustoszałe
jak dusza
wyciągają
nagie ramiona
ku niebu
rozsypały się marzenia
łzy jak perły
potoczyły
po smutnej twarzy
najwyższy czas
ewakuować się
z twojego serca
Autor
31 408 wyświetleń
287 tekstów
5 obserwujących
26 February 2021, 19:38
I znowu się gubię w Twoich przestrzeniach. Błądzę jak dziecko we mgle szukając Twego zapachu. Omiatam wzrokiem horyzont i niebo, po którym bezgłośnie stada ptaków lotem kreślą magiczne runy... Płaczę za marzeniami. Nie uciekaj. Najwyższy czas na Miłość.
Tak to znalazłem droga batram. 🌷🌷🌷