Klatka

W tle:
https://www.youtube.com/watch?v=MekfoCdYQdQ
***

zamknięta w klatce samotności
zdeformowałam się ostatecznie
do nicości

pierwsze zmarniały skrzydła
zbyt długo nie wzbijały się
ponad codzienność
nie szybowały wśród marzeń
ostatnim przełamanym piórem
spiszę moje memento

w chwil kilka później
zdrętwiał mi kręgosłup
moralny
tak trudno wyobrazić sobie
że poza klatką istnieje świat
a w nim dobro i zło
a nie tylko samotność i krótkie chwile
gdy przechodzień pogłaszcze mnie
swoim cieniem

jeszcze mam nogi
lecz już tak bardzo zmartwiałe
że nie potrafią
iść obok kogoś
podskoczyć z radości
nadążyć za biegiem życia
stanąć samodzielnie

i jeszcze mam dłonie
choć czucie z nich uchodzi
opuszkami
zanikają linie papilarne
tak bardzo staję się nikim
trzymam w garści ostatnie pióro
i piszę kroplami łez
błaganie o pomoc

ale czy gdy ktoś w końcu
uwolni mnie z klatki
będę umiała odnaleźć swój kształt?
czy odważę się wyjść
na chwiejnych nogach
w nieznane?
czy moja dłoń nadal
będzie pasować do uścisku?

poza klatką samotności wielki piękny świat
lecz tu w ciszy
bez formy i z rozmytym konturem
taki spokój...
i do snu ukołysze mnie znów
samotny wiatr