Wiersz prawdziwy dla hetery Anki

W szczycie
kryło cię sześciu mężczyzn
a w tym milicjanci
z błękitnymi pałami

Na Garncarskiej dewizowych gości
przyjmowałaś
dziesiątkami

Nie żałowałaś galaretek
ani filcu
na łonie ubitym
jak klepisko w stodole
i mijałaś się z życia sensem
a święty z obrazu
trzymał się za głowę

Po wszystkim przeciąg
bawił się schyłkiem koronki
w twojej bieliźnie
i nie było sensu dalej żyć
puściłaś gaz
skrzywiona psychicznie