Biały.

W symbiozie z sobą
obrałam drzwi celu
szablonowo borykając się z wejściem
- klamka do Twego serca
na Twojej dłoni.

Zabawne jak łatwo
jest się mijać
w pewności dzisiejszej, że musiało się zdarzyć
i 'to wszystko już było'.

Próbujesz
nie rozkruszać, ale
roztapiać
środek
z pozytywnym skutkiem
wchodzisz mi w komórki skóry
w puste przestrzenie
eliminując czas.
Dłońmi.

W szelest rzęs wchodzisz ze spokojem.

Oddech w czubku głowy kręci umysłem
kiedy dmuchasz mi w myśli

posiadasz mnie sobą

nie posiadając.

Bez wiedzy spoglądam
w to co już wiem

Kompletujemy sobie życie wzajemnie
na zawsze.

http://www.youtube.com/watch?v=yTCDVfMz15M