Nocny motyl śpi
W poświacie marzeń i złudzeń blasku
W ogrodzie smutnych, samotnych lamp
Kreślę pytania dłonią na piasku
Z nadzieją w głosie odmierzam świat
Szelestem słów płoszone sny
Pod płaszczem nocy do chwili światła
Stworzyłaś nas u progu drzwi
U stóp brudnego śpiącego miasta
Ty jesteś tu ja jestem tam
I nie pamiętam jaki to śmiech
Może perlisty z wilgotnych warg
Rozjaśniał mi kolejny dzień
Autor
8 November 2018, 18:36
przyjazne słowa. do tego każdy wers ma swoją melodię, a całość brzmi jakoś tak... jesiennie. mogłabym nawet uzasadnić, ale... no nic, ładnie :)
3 October 2018, 07:23
Poezja. Uważam że ten rodzaj wypowiedzi jest podobny do malarstwa. Nie wszystko jest tym, czym się wydaje być.
Poprawne formy gramatyczne, chyba nie mają wielkiego znaczenia. Podobnie jak wiele innych aspektów.
Jeśli coś rozbudza emocje, uczucia, wprawia w zadumę, to dobrze, że zaistniało.
Pozdrawiam Cię.
Jak zawsze :)