Smutno mi...
W otchłani rozpaczy
Smutkiem spowita
Kołysze się ma dusza
Ding, dong tykanie zegara
Czas biegnie niepostrzeżenie
Mijają dni, a ja zastygłam
Jak kamień, nie czuję nic
Tylko smutek wszędobylski
Zalewa przestrzeń
Duszę się, zgęstniało powietrze
Uzdrów mą smutną duszę
Która nad przepaścią stoi
Podaj rękę, bądź wiatrem
Co rozwieje mgłę i da świeży oddech
Utul w swych ramionach
Scałuj płynące łzy
Niech promienie miłości
Rozproszą smutku ciemności
Autor
2927 wyświetleń
13 tekstów
1 obserwujący
Dodaj odpowiedź