Nasze niebo...
w ogrodzie z tysiącem zapachów
słońce spływa ostatnim promieniem
i świerszcze stroją się w zaroślach
a w lustrze niewielkiego jeziora
przeglądają się jeszcze dwa cienie
cicho wtulone w ramiona... na brzegu
za chwilę mrok się wszędzie rozgości…
a gdy nasze niebo już wysrebrzy
okryjesz mnie słów dreszczem
przytulisz, jak gwiazdy do warg
i nim sen siądzie na powiekach
zamkniesz uśmiech w źrenicach
i kocham… powiesz jeszcze raz
29 July 2012, 23:23
Agnieszko... dziękuję za zatrzymanie się przy moim wierszu... :)))
Julko... wiesz, co mnie "niesie"... i stąd te słowa... :)))
A, że głowa boli... to nie szkodzi... upał straszny przecież... ;)))
Zapamiętasz, że takie imieniny są raz w roku ;)))Pozdrawiam Was ciepło :)))
29 July 2012, 23:05
Oj...Kochana, jak Ty... po takich balecikach tak cudny wiersz potrafiłaś napisać, to jak i dla siatkarzy... ode mnie dla Ciebie...szacunek wielki....
Mnie główka do dziś boli :):))))) i nie wiem kiedy do siebie dojdę :)
29 July 2012, 22:25
...w ukochanych ramionach.. każdy mrok piękny... ;)))
Dziękuję i życzę miłego wieczoru :)))
