Zło życia

W odchłani ludzkiej nienawiści
Gdzie serce twarde jak głaz
W nicości zła świat się zmienia
Wciąż rozpacz ,krzywda i ból
Zamykam oczy by nie patrzec
Lecz ciemnośc jest tam nadal
Przenika duszę do szpiku
Zakryc chcę dłońmi też uszy
Ale wszystko i tak się nasila
Wkrada się i wdziera do serca
Nie minie nim zgaśnie iskra życia
Rodząc się żyjemy umierając powoli
Medytując nad sensem życia
Tylko czy samo to życie
Bez naszego jestestwa jest coś warte.