ŚMIERĆ GODNA
W obcym łożu
blichtrem nadzianym
czy w swoim , ciepłym
choć mocno starganym
Przy stole pełnym
sutego jadła
czy skromnym chlebie,
moja śmierć przysiadła?
I słońce dalekie
inny też kolor ma
trel cudowny ptaków
tak blado tam gra...
Na cóż modlitwy
w pysznym kościele,
starczy westchnienie
bądź przy mnie Aniele.
Godna śmierć moja
upragniona...
Na kolanach kochanych
dusza zmęczona niech skona.
12 February 2015, 01:52
Jakie to bliskie klimatowi, jaki od dłuższego czasu zdominował krainę mojego ducha!!
Bardzo ładne
10 February 2015, 13:09
Dziękuję Natalio :)...a wiersz pisany był w okresie wielkiej tęsknoty...Często nie zdajemy sobie sprawy, że pragniemy odrzucić to, na czym nam najbardziej zależy, a potem rwiemy włosy z głowy, by to znów odzyskać...taka już pokrętna ta nasza natura. Ale głowa do góry, mam też i weselsze teksty w zanadrzu:)
Pozdrawiam i miłego popołudnia życzę10 February 2015, 13:01
i znowu naszpikowany depresją .. choć tak bogaty w porównania
piękny wiersz . Pozdrawiam :)