***

w niedzielne poranki
zegary chodzą do tyłu
słońce przeciąga się leniwie
po czym wpada jak kot
przez zalotnie rozsunięte kotary
łasi się liżąc splątane nasze stopy

/jeszcze chwila
nim przesiąkniemy zapachem kawy/

przygląda się błyszczącym oczom
z poczuciem
że jednak chyba nie w porę