w bólu poniżenie proszę o wybaczenie

w moim pijanym świecie nie mam miejsca na czystość
obdarty ze złudzeń jak żołnierz posłusznie maszeruję

padnij i powstań słyszę po tysiąc razy i tak na wieczność
w sztywno zapiętym pasie już bicia serca nie czuję

mijam cię łokciem ocieram świeżą od bólu krwawiącą ranę
czuję twój ból głośno rozlany lecz żołnierz tego nie widzi

kamienne serce w pijanym świecie tam już zostanę
moje serce bez szans na nadzieje wciąż tylko szydzi

i jedyne czego pragnę za co oddałbym swoje życie
to poczucie że słyszysz przepraszam krzykiem pisane

jak z piersi rzucone krwawe istnienie i bycie
jak sumienie z umysłu na wieczność wyrwane

powiedz więc słowo usłysz wołanie nie serca lecz głazu
a w jednym rzędzie na baczność stanę i wezmę na barki

twój ból żal i wieczne wspomnienia wspólnych obrazów
wszystko co krzywdą przeze mnie wyrządzoną

usłysz wołanie szeptane przepraszam z nadzieją oddane
a duszę i serce w wieczne potępienie za krzywdę twoją

przeklęci niech biorą rozdrapią w bólu mojej resztki duszę
przyjmij przepraszam żołnierza nic więcej nie ruszy