Węże

W kącie pustego pokoju,
ze strachem w drzwi wpatrzona,
Siedzi dziewczynka cichutko,
w kochaną lalkę wtulona...

Złe węże przerażenia
ściskają jej ciałko małe...
duszą jej wszystkie marzenia...
dziecięce serce drży całe...

Bezgłośnie krzyczą jej usta:
Nie odchodź ode mnie mamo!
Lecz szafa mamy-już pusta..
I dziecko zostało samo...

Złe węże wiją się, syczą...
łzy dziecka ociera chusta.
Za drzwiami-dorośli krzyczą,
w jej sercu jest tylko pustka...

Została sama z laleczką,
z tym wężem,co wciąż ją dusi...
a była jej małą córeczką...
kochaną córeczką mamusi...