Sponiewierał mnie los

W ciemnościach zaczynam chować swe sny.
Moje oczy nie widzą światła by iść dalej.
Melodia w mojej głowie przestała grać.
Samotność już mi nie przeszkadza.
Fala rozmyśleń o złym życiu.
Moje serce już nie bije dla mnie, tylko dla lasu.
Liście zaczynają pokrywać mnie całą.
Zatracam swe myśli pod warstwą opętania.
Ile jeszcze pozostało mi złego czasu?
Wiem, że w głowie uciekam, choć stoję.
Umarłam, choć chodzę.
Idę dalej i kosztuję diabła.
Nie da się już ominąć tego zepsutego serca.
Spoglądam w niebo, ale nie widzę już mego księżyca...