Czarna

w ciemności żyje
niczym czarny kot
który boi się przebiegnąć ulice
jak piękny czarny kwiat róży
Żywi się nocy łzą
wchłania zapach czarnej wilgotnej ziemi
deszczem łez zmywa makijaż
ubrana w pancerz jak żółw
zamyka w sobie ostatnie szczątki godności i honoru

dusza – czarny motyl na różowym tle
biegnie w siną dal
upada i unosi się w przestrzeni codziennej próżni

dzień zasną z zachodzącym słońcem
zmrok -pożywieniem
samotność edenem
tropikalna woń tlenem
sen ukojeniem