W ciemności
To tu kryją się najsamotniejsze myśli
Marzenia, na które nie ma krzty nadziei

Otul me ramiona, Siostro
Niech Twój szept zniszczy zgorzknienie i żal
A radosny chichot uwolni z okowów smutku

Zabierz mnie
Wiesz, że się boję
Więc złap mnie za rękę, poprowadź
Tam, gdzie nie będzie już nikogo prócz nas
Gdzie wiecznie kwitnie drzewo i krzak
A słońce nie przygasa nawet na chwilę

Dlaczego ludzie płaczą?
Po cóż obdarzać istotę łzami?
Żyjemy, by cierpieć
By zalać tę studnię, w której stoimy
Utonąć, zanim ktoś nas ukamieniuje
Podaj więc linę, Siostro
Otul zimnymi dłońmi twarz
I rzuć: "ty głuptasie", jakby nigdy nic

Ciemność kryje tajemnice
Myśli, o których nie dowie się nikt
Tak powstała samotność