nie znani sobie rozpoznamy sie po oczach

w chmurce zapomnienia
dotykamy ustami słów
wkradamy się w siebie co noc
nie ma tu miejsca na wstyd
przecież wiemy że sny istnieją naprawdę
jak pusta butelka pogrążona w myślach
nie znani sobie
dzieląc się sobą uciekniemy by nakarmić nasze zmysły
i nie dopijemy tego dziecka
ono tak rozkosznie pełza
po kieliszku