W chaosie...

...
W chaosie zmierzchu i na krawędzi przedświtu
przed krzykiem ptaków i bez oddechu
pędzą krople czasu byle szybciej byle prędzej
mi tam nieśpieszno do pośpiechu...

jeszcze zdążę przyjść życiem po cichu...
poukładać zakurzone zachody słońca
poskładać krople deszczu w całość
w rytm tego taktu jakim kiedyś będą jakim kiedyś się staną...

jeszcze zdążę mgły ukołysać ostatnie
pajęczyn jedwabnym sercem
zanim spadną na ziemię drżac łzą delikatną z żałobnym srebra wydźwiękiem...

daj mi tylko chwilę
zanim wszystko to minie zanim odejdzie wszystko
zatrzymam dzień i noc obronię przed krzykiem ostatnią serca iskrą...

Anita Steciuk

Anioł deszczu blog literacki Anity Steciuk