***

W beznadziei tchnienia,
pożółkłej metryce masy,
labiryncie problemów i
marzeń bez pokrycia – ja.
Część składniowa motłochu
z blizną wyrytą na ciele,
przesłaniem dla rzeszy jednostek,
co w świetle przepełnione są mrokiem -
zostawić świat lepszym,
niż wtedy, gdy w płaczu przyszli.
Promień mały nadziei,
rażąca cząstka empatii,
szacunek dla życia i ludzi,
Terencjusza zapomniane credo.
Śmierć dla pustki,
wojna ze stadną samotnością.