Krążek

w bezkresnej tęsknocie
pragnienie odwieczne wyrwało się z duszy
razem z Tobą w stronę słońca chce wyruszyć
nie lękiem ubrana lecz dumną szatą odziana

w bezsenności nocy
tuliłam srebrny krążek nadziei
malowałam palcem na szybie zroszonej deszczem
twoje imię
wpatrzona w mrok szukałam choćby cienia słońca

nastał świt
czas rozłąki minął
jeszcze kilka spojrzeń w szklaną kulę
i czas połączy dwa ciała w jedno