Utknąłem w międzyczasie
płynąc ku Twej duszy
usilnie starając się pojąć, co stworzyłem
ile w Tobie nieszczęścia
z krwi mojej

A może w innego Stwórcę się wdałaś
z mlekiem płynącego
a ja tylko oglądam Cię jak wschód słońca
spiesząc do pracy

I co z tego, że znów się spóźnię?

Rozmywasz się w pamięci
Jak na tafli wody
Czekam
Aż ustanie niespokojny wiatr
A deszcz
Przestanie dżdżyście onieśmielać twarz

Szepnij myśl w moje ślepe oczy
Ty widzisz o wiele więcej
to Oni mówią przez Ciebie
jak wyglądać miałby świat

Gdyby nie my...

Dla Igi