krzyk

uśmiechem krzyczę
o pomoc wołam
po co te wszystkie zdobycze
jak po cichu konam

strachu nie miewam
lecz za siebie oglądam
myślami wszystko wyprzedzam
już siebie tak nie rozdam

pogodne niebo rozpasło
niemym widokiem
tyś moją pasją
niemal amokiem

wykwintnym gestem ukarałaś
nie mnie jednego
udawałaś jak serce łamać
twa dusza to kresu wieko