zatrzymał mnie ,zwiewne wersy :)

pozdrawiam :))

Podczas wędrówki mylimy kierunki i oddalamy się od żródła...Im dalej ,tym trudniej spragnionemu odnależć właściwą drogę.Niekórzy stajac w miejscu,skazują się na powolne usychanie.Smutne, ale prawdziwe.

I na to należy liczyć ;)
Miło mi Cię gościć w mych skromnych progach :)

Czasami jedno drgnienie ziemi wystarczy, by wybiło źródełko.
Wszystko jest możliwe, póki marzyć mamy siłę.
Pozdrawiam. :))

Też dedykuję Ci mój dzisiejszy wiersz - Jest piątek więc.

a może bć czarna kawa? ;)
Pięknie ilustrujesz....

Ładnie i tęsknie - doskonale tekst pasuje by był cytowany przez lektorkę z niskim głosem - a ty jako na zdjęciu mogłabyś iść wzdłuż brzegu .
Tak widzę ten obraz -
By na końcu usiąść przed filiżanką herbaty ;-)

Ach ta wyobraźnia...piękny, przemawia.

Dziękuję
trudno się odcina pręgierz przeszłości... coć przecież zbyt wiele ona nam zrobić już nie może...

Troszke nostalgii, radości, złości... samo życie. Miło, cie czytać. Myślę, że "teraz" jest na tyle atrakcyjne, że nie ma co myśleć o potem... :)))