Skruszenie

Uniesiona jedną chwilą,
Która spada jedną łzą.
Potargana od środka
W milczeniu duszę swój ból.
I leżę na łóżku myśląc za dużo.
Mam dość być sama,
Mam dość bycia samotną.
Serce potargane na dwie części.
Bije w tonącej otchłani.
I może kiedy zniknę,
Ktoś zacznie dostrzegać mnie?
Ale do tego czasu będę trzymać Cię za rękę.
Tak na wszelki wypadek,
Bym nie spadła w tą nicość szaleńczą.