Ponad to wszystko

Ukochany Synu
W darze pędzącego na oślep świata
Otrzymasz chwile, które przeminą,
I moją miłość, co ich jest warta.
Najdroższa córko,
Tobie złoży czas w dłonie
Marzeń i snów pełne podwórko,
Które moja miłość posprząta na koniec.
W minionych sekundach nasze kroki
Równym rytmem na spacerach grały,
A każdy z nich wydawał się rokiem.
W dalekiej przestrzeni to zostało.
Teraz wszystko warte jednej chwili,
Której nie ma, ciągle zagubionej.
Choćbym się krwią całą wysilił.
Z byłego królestwa nie ma nawet tronu.
Jesteście wy, westchnienie pamięci.
Dziś już nie znajdę cenniejszej nagrody,
Prócz stopą zresztą pokrytej ziemi piędzi
Nie szukam nic ponad łyk zimnej wody.
W was poniesione mojej duszy cegły
Najdłuższą przemierzą spełnienia drogę.
Sercu, co do miłości prawdziwej dobiegło,
Niegroźny nawet wywiad z samym Bogiem.
Ona mnie tuli, wy spełniacie losy,
Zmierzch lata pachnie owocem jesieni.
Włóczykij z uczciwie zadartym nosem
Nie musi nad to wszystko niczego już zamienić.