na bruku

uderzył mordą o bruk

jakże przyjemnie chłód betonu
koił jego rozpalone usta
jaką siłę dawała twardość betonu
gdy spajała jego rozwiązłe myśli
jakim bezpieczeństwem emanowała
płyta chodnikowa której
kurczowo się trzymał

dobrze mi tutaj
tylko kroki innych nie dają spokoju
stąpają ciężkimi stopami
deptają
nie rozumieją
że dół też dla ludzi
tych niepogodzonych

dobrze mi tutaj
ostatkiem sił wstaję
i znowu jestem wśród
swoich

człowiekiem jestem na ulicy
plamą zostanę na bruku