Rozalia
uczepiłam się imienia
mojej babci. Rozalia
bez niego chodziłabym
ślepa. tak mi się wydaje
to jak skok w głąb
kobiecej duszy. Rozalia
szukam drżącej ludzkiej reki
niekonsekwentnie powstrzymując
łzy. Rozalia
nie słuchałam gdy raczyła
mnie opowieściami
lekceważąc mądrość oczu
wypranych z koloru
składam wspomnienia
na kawałki
135 884 wyświetlenia
1633 teksty
240 obserwujących
2 April 2020, 16:54
Dziękuję.
Wiersz, pisała tęsknota i miłość. Pustka w sercu niczym nie wypełniona. Na zawsze.
Moja babcia 👵 byłaby bardzo zadowolona z waszych z waszych słów.Serdecznie pozdrawiam. Zdrowia oraz bezpieczeństwa życzę w tych niepewnych czasach.
