Słona perła

u schyłku dnia me oko skleja łza
znajduję w niej słodycz
którą dawałaś mi samym swym istnieniem

wypowiedziane przez ciebie słowa
grzeją mój policzek jak niegdyś czerwone wino
pite wspólnie w białym puchu tuż przed świtem

kiedy to coraz słabsze cienie naszych nagich ciał
o nieśmiertelności tamtej nocy
najczulej siebie zapewniały

zamykam oczy i znów widzę
owe cienie dwóch postaci