Tylu ludzi wokół. Tylu szczęśliwców.
Zakochani, zauroczeni, zapatrzeni.
Przyjaciele, pary, rodziny.

Wracam do domu.
Potrzebuję jej obecności
Wchodzę. Czuję ją lecz... zagłuszają jej obecność
jakby specjalnie chcieli mnie jej pozbawić.
Może nawet nieświadomie?
Ale ja jej potrzebuję.
Jak powietrza i wody.
Tylko ich, tej trójki, mi teraz potrzeba.

Wychodzą z domu?
Będę mogła z nią być sam na sam!
Ona rozumie. I ból i cierpienie.
Ona nie pyta.
Ona tylko jest. Jest i słucha.

Tak
Jest
Samotność
Moja przyjaciółka