Ty mi wiosną całą, i jesienią tyś mi.
W niepokoju mnie skąpałś,
Rumieniłem się wraz z liśćmi,
W radość myśli me zaplotłaś,
Kwitłem wraz z kwiatami wiśni.
Ty mi wiosną całą, i jesienią tyś mi.

Zwariowany ten, kto pozwoli sobie na to.
Niedorzecznym jest, to uczucie w sobie nieść.
Pielęgnować nadzieję, z Tobą, na coś,
jest jak wiosnę z jesienią w jeden warkocz pleść.