Akt

Tworzysz mnie
na obraz swój
i podobieństwo

kreujesz w ciszy
karmiąc bezustannie nadzieją
oraz naiwnością

obdzierasz powoli
z godności
malując strachem
i bezsilnością

Kiedy wreszcie stanę się
doskonała w Twoich oczach
jednym gestem
popchniesz mnie w przepaść.

/ dla Ciebie z nadzieją, że tak się jednak nie stanie/