Twe włosy
Przywodzą mi na myśl
Kłos pszeniczny
Rozkochany w słońcu
Są jak bursztyn bałtycki
Mieniący się tęczą odcieni
I złoto
Którego próżno szukał alchemik
A ja mam je
Na wyciągnięcie ręki
Przypominają miód leśny
Jeszcze w barci zastygły
A może i liść jesienny
Barwy zawieszonej
Między brązem a żółcią
Lekkie jak
Pióra dmuchawca
Falują przy byle
Dotknięciu wiatru
A ich miękkości
Nie dorówna
Żadna nić
Mozolnie snuta
Przez jedwabnika
Pozwól mi
Wpleść w nie
Niecierpliwe palce
I musnąć karminem ust
Bym choć przez chwilę
Poczuła oddech nieba.

04.11.23 , po 3.