Moonlight

To wszystko, co widnieje
Wokół mnie, przytłacza,
Obezwładnia z każdą chwilą,
Coraz bardziej mnie przeraża,
I cóż da mi ta przyjaźń, nieszczera,
Pozorna i nieprawdziwa,
Pożera mnie samotność,
Pochłania me serce,

Coraz silniej, czuję, że brak mi oddechu,
Krzyczę, w bezdenną ciemność,
Zagłębiam się, upadam na dno,
Wyję do księżyca, nikt nie słyszy,
Lub słyszeć nie chce,
Czy warto wołać dalej? Nie,
Mam już dość, to boli, rozdziera,
Gniję od środka, śmierdzę strachem

Duszę się, umieram, pusty umysł,
Mimo, że serce wciąż bije,
Choć dawno jest martwe,
Chcę odejść, lecz nie mogę,
Stchórzyłam już tak wiele razy,
Cierpię dalej, nienawidzę siebie,
Jednak z czasem uczucia schodzą na bok,
Nie pozostaje mi już nic.

Tak wiele porzuciłam,
Tak wiele porzuciło mnie,
Już niczego nie żałuję, nigdy nie odejdę,
Pozostanę w tym światku na wieki,
Moje przekleństwo jest mym darem,
Nie ma dla mnie zbawienia, już go nie pragnę,
Odeszło wszystko, również ty,

Ale już o to nie dbam, jesteś niczym.