31 grudnia

to taki dzień,
kiedy wszyscy się cieszą,
a ja czuję się jeszcze gorzej niż zwykle

chowam brokatowe sukienki do szafy
zamiast szpilek zakładam kapcie
i siadam z winem przy oknie

i piję za tych wszystkich ludzi,
których mogłabym rozpoznać po odgłosie kroków
których śmiech nadal odbija się echem w mojej głowie
ich już nie ma, oni są już obcy
nie interesuje ich co u mnie słychać

i piję za wszystkie szanse, inne wybory,
słowa, których nie wypowiedziałam
dalej nie pozwalacie mi zasnąć
,,och, co jeśli…, co jeśli… ?
czy byłabym teraz w tym samym miejscu?”

i piję za rok starszą siebie
mam nadzieję, że jakoś się pozbierasz,
że w tym roku napiszesz mniej wierszy,
że może znowu uwierzysz w miłość

„2020 nie zawiedź mnie”

- królowa pszczół