Temida

To bitwa
którą toczę
sama ze sobą

każdego poranka
gdy otwieram oczy
każdej nocy
gdy dopada zwątpienie
czy trwać ukryta
pod płaszczem codzienności

Nieśmiało kroczę
po lesie utkanym
z ludzkich sumień

Na wadze uczynków
sprawdzam ciężar
czynów białych oraz czarnych

Zawiąż mi oczy
przepaską prawa
a do ręki o północy daj mi
nóż sprawiedliwości