Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ten Dom

Ten dom… który serce pamięta
pokrywa z wolna szarawy kurz…
Nostalgią dusza jest zaklęta
lecz nie powróci do niego już…

Ten dom… zawsze wsłuchany uważnie
w gwar śmiechu, szept... szloch czasami
błahość żartów i dysput na poważnie…
teraz pustką się stał pomiędzy ścianami.

Ten dom… bez serc bijących pogłosu
Bez niczego więcej, co go tworzyło…
Nie spaja już wspólnych kolei losu
Tak niestety! Niestety tak się złożyło.

Lecz;

Ten dom… pamięć zachowa na wieki
Nawet, gdy już zbuduje się nowy…
Choć zburzony, sercu nie będzie daleki
Bo to dom prawdziwy był a nie towarowy…

* Komuś…

33 417 wyświetleń
270 tekstów
400 obserwujących
  • BlakeDeen

    12 October 2012, 18:51

    Wzruszenie towarzyszy każdemu przeczytanemu wersowi.

    Wspaniały wiersz.

  • słoneczniki

    23 September 2012, 08:43

    Wspaniały wiersz pełen ciepła

  • 21 September 2012, 12:25

    Można mieszkać pod mostem, pod niebem gwieździstym, w mieszkaniu, w pałacu...
    i go mieć, albo nie mieć...
    Dla mężczyzny jedno ma on znaczenie.
    Piękny wiersz.
    Pozdrawiam. :)

  • aloya

    21 September 2012, 08:52

    Wspaniały wiersz Romanie :))

  • Adnachiel

    21 September 2012, 07:50

    Niesamowicie poruszający wiersz... Twoja poezja jest zachwycająca, mnie osobiście porywa za sobą całkowicie. Zabieram go bezzwłocznie do swojego serca.

  • R.A.K.

    20 September 2012, 18:02

    Miło Maju! :) Piszesz lepiej… bo wiesz, jak sam sobie ugotuję choć czasem innym smakuje, to ja wolę jak gotuje Ktoś i wtedy smakuje mi najlepiej… a Ty serwujesz przecież wyśmienite poetyckie dania:)
    Dziękuję i pozdrawiam :)

  • Insomniaa

    20 September 2012, 17:56

    chciałabym pisać chociaż w połowie tak dobre wiersze jak Ty.
    wspaniale.. pozdrawiam.

  • R.A.K.

    20 September 2012, 16:20

    Też miałem niedawno robione echo serca... wynik był... to znaczy, że sygnał miał się od czego odbić a i leków nie zaserwował mi lekarz żadnych więc mniemam z tego, że jeszcze trochę pociągnę :)
    Aniu szron na skroni to mądrość a metryka... no cóż... dla niej szuflada a wiosna w sercu niech trwa... :)

  • R.A.K.

    20 September 2012, 16:04

    i pozostań Aniu w tej niewiedzy, aby Ci nie przyszło kiedyś do głowy się zmieniać :)

  • R.A.K.

    20 September 2012, 15:58

    Ach dziękuję Aniu! :) Ty to masz serducho... dajesz go tyle a nadal jest i będzie wielkie! :)
    Miłego wieczoru! :)