Tak pięknie się rozpływa
dusza poety nad światem
wypełniając każdy detal,
każdą dziurę w całym
napiętnowaniem uniesień...

Tak pięknie wiersz smutek niesie
za nitkę pociąga i kłębek nerwów stoi
goły
i tylko nie wiadomo
czy goły, szczęśliwy i wolny,
czy nagi, łaknący odzienia...

A dusza poety jak kotek niewinny
bawi się swym kłębkiem z natchnieniem
to obnażając, to kryjąc poetę w symbolach pokrętnych
i toczy się to życie, nawinięte na szpulkę nadziei,
że ktoś jeszcze przeczyta
zasupłane wiersze