tak wiele znaczy dotyk, gdy ma się wrażenie,
że siedziało się w klatce. lecz wolę marzyć
o tobie. to jakby przez mgłę przebijały
cieniutkie promienie słoneczne. przytulam

ciebie ramion bochnami. za słowa
niewypowiedziane, gdy zawstydzone
milczenie paliło, niczym zadraśnięcie
kartką papieru. pręciki czasu

odcięte nożycami, usychają. stłumione
śniegiem usypiają szronem na konarach
drzew.

pyłek że skrzydeł ćmy zastąpił głód niedosytem.