Głupiemu

Tak cicho zasnęła, choć po oknach puka
Pierwsza rozbielona gałązka jaśminu,
Malwy przystrojone w rubiny karminu
I młode motyle, roztańczone w rutach.

Już zasnęła, głupia, nieświadoma świata,
Niewidoma na jasne chmury, nieczuła
Na ramiona słońca. Blada, jakby bibuła
Pościelona, leży na czarnych piernatach.

I pewnie już widzi piękniejsze krainy,
Do których odchodzą niechciane dziewczyny...
Lecz jej nie dogonisz, spóźniony kochanku,

Choć jest obok: piękna, zimna i otruta,
A na wargach zastyga ciepła cykuta,
Bo jej dałeś noc serca w życia poranku.