Ikar z Ikei

Szczęście nie mieszka w sklepie
a ty wciąż domki budujesz
przeciw burzom
z kart kredytowych
jakby czarne godziny
miały trwać dłużej
sekundom traconego oddechu
a jasne minuty dłużej
niż ucieczka spłoszonych chwil
Twój płomień zgasi nawet zdyszany oddech
a ty nalewasz świece
gromnicznym woskiem
jakbyś miał trwać dłużej
niż pacierz jesiennych liści
w kościele wiatru
Po co ci rybackie sieci
gdy łowisz szczęście
siatkówką zachwyconych oczu
motylem na łące
Po co smocze pragnienie
gdy zakrztusić się możesz łyżką wody
na zawsze
Po co dalekomorskich planów jachty
gdy rzeka raz powita twe życie swą wodą
daleko od oceanów wiecznych słońc
Po co terakotowe armie
szeregów zer na koncie
gdy Charonowi wystarczą tylko
dwa obole
Jakby życie miało być czymś więcej
niż snem tak krótkim
że przebudzisz się nim pościelisz łóżko
i ubierzesz nocną koszulę
A ty wierząc w kupione szczęście
zamieniasz swe życie
na coraz wygodniejsze sypialnie
jakbyś w łóżku z Ikei
miał się nie obudzić
przyziemny aniele
o ikarowych skrzydłach
lepionych woskiem mamony