Dźwięk powoli dartego papieru
Przypomina zimne ognie…
Nagły bezruch ciszy głodnej…
Echo radosnych wybuchów, tak wielu.

Woda szumi w tle, pod oknem,
Jak cichnąc gasnąca publiczność
Na śmierci słów bezsenną okoliczność.
Obrazy toną na wskroś mokre.

Trochę schowałem, trochę samo przyszło.
Wystarczy, póki sen nie zmorzy,
A pośród gwiazd, galaktyk, przestworzy
Echo dwóch śmiechów. Z blizną.

Już ostatnie iskry kart do Ciebie, Boże.
Zwyczajne bazgroły jakiejś dziewczyny.
Jej zapach, głos i miny.
Tych kilka odłożę.
Szukałem winy wśród milczenia drwiny…
Gdzieś rosną grzyby, słodzą maliny…
Wszystko na dworze.
Chłodu nocy noże.
Wszystko na dworze...