Okruch lodu

Gregor,wzruszenie i zmieszanie powoduje, że nie wiem co mam napisać pod takim komentarzem... Twoje opinie przeszywają serce na wskroś swoją przenikliwością i wrażliwością dostrzegania tego, co dla wielu pozostaje ukryte...
Jesteś najlepszym dowodem na to, że nie masy, a wyjątkowi indywidualiści czytają moje wiersze, co jest dla mnie wielkim zaszczytem i radością.
Dziękuję.

Kiedy czytam Twoje wiersze, za każdym razem pragnę- coraz bardziej- aby usłyszeć je z ust autorki. Bo źródło tak genialnie ujętych myśli, na pewno nie czyta tego tak jak ja, a z pewnością śpiewa.

Obraz tego człowieka jest tak jasny, że chyba sam mistrz Da Vinci chciałby Cię mieć przy sobie, byś była jego inspiracją obrazów. A nadzieja, która niesiesz Magdaleno, przez wytrwałość i zrozumienie cierpienia, przychodzi na pewno do mas czytających Twoje słowa, a w tym i do mnie.

Karolu, trafiłeś w sedno:)

Co prawda nie śmiem nawet w żartach porównywać się z Sapkowskim, ale pod wpływem Twoich słów, a właściwie tych dwóch, magicznych słów, które uczyniłam tytułem wiersza, zapragnęłam powrócić do tej krainy, o której brzeg kiedyś się otarłam...

Dziękuję Ci zatem za inspirację i drogowskaz do tej magicznej krainy!

Pozdrawiam serdecznie!

Aedd Gynvael... W końcu coś o tym traktujące... Sapkowski zaczął - Magdalena skończyła;) Przeczytałaś ten rozdział?
Lecz sekret świetlistym odłamkiem w sercu zatopiony
Szeptem gorącym wśród chłodu pieśń zapomnianą przyniesie
Mały skrzący diament z gwiazdy polarnej korony
Zawsze wskaże Ci drogę przez białej pustyni zamiecie To porostu wymiata, bo faktycznie w prawdziwej zamieci, to właśnie odległe światła są jedynym drogowskazem.

Mały skrzący diament z gwiazdy polarnej korony czyli "aenye" - ogień. wieczny ogień, który jest... nadzieją - jak śpiewał mistrz Jaskier.

Drogi nie wszędzie docierają, a najpiękniejsze miejsca bronią bram swoim i trzeba zwykle przez cierniowe gąszcze przejść trzeba, aby się tam dostać. Czasem to miejsca, a czasem osoby...
Pozdrawiam!

Dziękuję Damianku, w takim razie zapraszam do tych powrotów:)
Wzajemnie uroczego;)

Ja również pozwolę sobie wyłowić z tej perełki wersy, które mnie poruszyły...

"Mały skrzący diament z gwiazdy polarnej korony
Zawsze wskaże Ci drogę przez białej pustyni zamiecie"
Dziękuję za nadzieję tego sekretu, która wypływa z tych słów i otula serce... :-)
Przepiękny wiersz, tylko wracać i wracać do tej cudnej kompozycji... :)

Miłego wieczorku, Madziu :)

...i szczęście do Czytelników, którzy przez to potrafią przebrnąć:)
Pozdrawiam Kaju:)

Masz talent do wierszy ...

"Nie znajdziesz na mapach serca dróg jasno wytyczonych
Dotrzesz tam po omacku kalecząc ręce i stopy
Oczy bolesnym spojrzeniem do światła nieprzyzwyczajone"

Do myśli też :)

Cieszę się, że znlazłeś:)
Pozdrawiam Tomaszu:)

;))
Dziękuję Madziu :-)