SPÓJRZ !

SPÓJRZ! Do Urzędu Miasta idą Zakochani
Nie patrzą wstecz i nie są zatroskani
Z wyprzedzeniem ślubu nie zaplanowali
Postanowili wziąć go-wyszli tak jak stali
Ona w zwiewnej, kolorowej sukience
On też letnio ubrany; wzięli się ze ręce
Kupili po drodze dwie obrączki skromne
I złożyli miłości świadectwo wiekopomne
Obrączka lśni na palcu, łzy się w oku kręcą
Jeszcze Swoje śluby podpisem uświęcą
W ulicznym automacie uwiecznili zdjęciem
To, co inni kończą weselnym przyjęciem
Może i będzie rozżalona Ich Rodzina
Może nawet uzna, że ten ślub to kpina
Ale jeśli podjęli decyzję wspólnie, spontanicznie
To niech nikt się nie wtrąca, że tak błyskawicznie
Bo przecież ślub jest symbolem Ich wiecznej miłości
Poczuciem bezpieczeństwa, szacunku, czułości
Odtąd przez swe życie będą iść we dwoje
Razem będą przeżywać chwile szczęścia, znoje
Więc zamiast oceniać ostro Ich i krytykować
Zamiast trzymać w sercu żal i go pielęgnować
Uszanuj Ich miłość i decyzję, złóż Im gratulacje
Na każdej Rocznicy Ślubu mogą być owacje