Spoglądam na nieznajomą w lustrze i wydaję mi się, że skądś ją znam Dziewczyna w długim, drogim futrze spogląda na mnie zza szkła Pamiętam ją z wczoraj i z ostatnich kilku lat Z jej niebieskich oczu powoli płynie łza Ze szczęśliwych dni pozostaje wspomnień wrak. Rubinowa suknia, którą na sobie ma w zwierciadle traci swój blask. Ta sama osoba, a jednak zupełnie inny świat to zadziwiające - tak bardzo zmienia nas czas.